Ankara Eğitim Platformu tarafından düzenlenen “Geçmişe ve İleriye Bakmak” webinarında OECD Eğitim ve Marifetler Müdürlüğü Yöneticisi Andreas Schleicher, Harvard Üniversitesi’nden Prof. Dr. Fernando Reimers ve Global Eğitim Danışmanı Prof. Dr. Ger Graus Obe 400’den fazla Türk eğitimciyle bir ortaya geldi.
EN KLASİK İMTİHAN SİSTEMLERİMİZ YIKILDI
“Pandemiyle birlikte gördük ki teknoloji eğitimde bir fark yaratmaya başladı” diyen Andreas Schleiher yaptığı konuşmada şunları söyledi:
“Değerlendirme ve imtihanlarda büyük değişimler görüyoruz. Simülasyonlar, makine algoritmaları çok yararlı artık. 300 yıl evvel değerlendirmelerde ne sonuçlar çıkıyordu. Beşerler öğreniyorlar, öğrendiklerinizi gösterin deniliyor. Bunu teknoloji tabanlı yapmak birçok avantajı da beraberinde getirdi.
Pandemiyle en klâsik imtihan sistemlerimiz yıkıldı. Zira dijital çağ için uygun değildi. Teknoloji tekrar ancak farklı formlarda yapmamızı sağlıyor. Öğretmenler öğrencilerin nasıl farklı öğrendiğini görüyor. Nerede sıkılıyorlar, nerede takılıyorlar. Nasıl daha âlâ şekillendirebilirler, onu görüyorlar. İleriyi yine şekillendiriyoruz.”
OKULLAR KENDİNE MAHSUS TAHLİLLER GELİŞTİRMELİ
Geçtiğimiz devir PISA çalışmasına baktığımızda öğrenme kazanımlarıyla bağlantılı farklar ortaya çıktı. Teknolojiyi nasıl kullandığınız kıymetli. Teknoloji öğretmenleri çok güçlendirebilir. Lakin en güzel teknoloji bile olsa öğretmenin yerini alamaz. Toplumsal bir ilgi, bir doku gerekiyor zira eğitimde.
Okulların kendine mahsus tahliller geliştirmesi gerekiyor. Öğrencilerin ve öğretmenlerin daha güzel olması için çok parçalanmış bir sistemle karşı karşıyayız. Çok fazla konut ödevi var mesela burada pedagoji odak noktada olmalı, teknoloji değil. Tahlilin işlemesi için öğretmenlerin dizaynın tam kalbinde yer alması gerekiyor. Öğretmenleri sürece dâhil etmezseniz, tahlili uygulamasını bekleyemezsiniz. Öğrenme dediğimiz süreç işlemsel değil zira. Öğretmenlerin teknoloji kullanımlarını artırmak gerekiyor. Eğitimde fonksiyonel bir yapı oluşturmamız gerekiyor. Öğrenme ortamlarını da harmanlayarak akıllı sistemler kurulması ve bunun herkes için işlemesi lazım. Bu sistem herkes dâhil edilerek tasarlanmalı. Teknoloji burada daha ferdî bir öğrenme süreci tasarlayabilir. İnovasyon dostu bir ekosistem kurulabilir. Şeffaf ve tarafsız.
DİJİTALE DOĞSALAR BİLE DİJİTAL YERLİ DEĞİLLER
Dijital vatandaşlık, 15 yaşında bir çocuk birçok teknolojik aygıta sahip. Lakin değerli olan bunlara sahiplik değil, bu bilgi akışının içinde gerçek istikameti bulabilmekte. Örneğin, Çin’de bu kitlenin yüzde 50’si dijital dünyada doğruları bulabiliyor. Türkiye’de ise sayı daha düşük. Çoğunluğu dijitale doğmasına karşın dijital yerli olamıyor. Evvelce kitapta okuduğumuz doğruydu, artık birçok şeye internette yanıt buluyoruz fakat ne yanlışsız ne yanlış bilmiyoruz. O yüzden doğruyu bulabilmek kıymetli. Buna da ikinci dijital uçurum diyebiliriz. Teknolojiyle birlikte uzman iştirak, içerik üretilmesi değerli. Öğrencilerin seslerini duyurabilmesine fırsat sağlamak değerli. Onları dinlemek lazım, dizaynda onların sesine kulak vermeli, öğretmenleri desteklemeli, okulların herkesin öğrendiği bir sistem haline gelmesi ve öteki bölümlerle de iştirak kurulması kıymetli.
AKADEMİ KADAR DÜZGÜNLÜK HALİ DE ÖNEMLİ
Sosyal içerme, koronavirüsten etkilendi çocuklar ancak daha az kırılgandılar. Okulların kapanması çocukları derinden etkiledi. Eğitim sistemindeki eşitsizlikler daha görünür oldu. Akademik muvaffakiyetler kadar öğrencilerin düzgünlük hâli de çok değerli. Bu durum imtihan telaşıyla ilgili değil, daima bunu konuşuyoruz fakat gerilime dirençleri, iyimserlikleri ve güçleri kıymetli. Bunları nasıl oluşturabilirizi sormak lazım. Aslında temelde öğretmen öğrenci bağlantısını ele almamız gerekiyor.”
GELECEKLERİNİ YAZMALARI GEREKİYOR
Fernando Reimers ise Global vatandaşlık eğitimi ile ilgili yaptığı sunumda şöyle konuştu: “Okulların bireyleri güçlendirmesi ve o şahısların dünyayı etkileyecek olması çok kıymetli bir misyon.1948’de kabul edilen İnsan Hakları Üniversal Bildirgesi’nde herkesin eğitim hakkı olduğu kararı alındı. Bu hareket insanları dönüştürdü. Kamu kurumları tarafından herkes için eğitim sunuldu. Bu bir ihtilaldi. 80 yılda daha kısa bir müddette eğitimin geldiği nokta çok etkileyici. Bu ihtilalin hedefi aydınlanma maksatlarının geçekleştirilebilmesi ve dünyayı muhakeme edebilmek. Burada ‘ilerleme mümkündür olgusunu öğretebilmek’ ve ‘kozmopolitan ne demek’ anlatabilmek gerekiyor. Lakin öncesinde şahısların kendini anlayabilmeleri gerekiyor. Farklı eğitim sistemlerinden çıkıp Gretha üzere sesini duyuran birçok kişi var. Okulların kuruluş emeli öğrencilerin yorumlayabilmelerini sağlamak ve insan oldukları için haklarına sahip çıkmak. Bunları nasıl hızlandırabiliriz, eğitim sistemlerde bu bireylerin sayısını artırmak için neler yapabiliriz? Okulda öğrencilerle okul dışında da ilişki kurumak ve zorlukları anlamalarını sağlamak gerekiyor. Matematikte, fen bilimlerinde ya da coğrafyada öğrendiklerini dış dünyada uygulayabilmek, fark yaratabileceklerini anlamak, geleceklerini şekillendirmek. Global vatandaşlık eğitiminde bahsettiğim şey bu aslında. Farklı bir şeyden bahsetmiyorum.”
OKULLARDAKİ PANKARTLAR DEĞİŞMELİ
Küresel Eğitim Danışmanı Prof. Dr. Ger Graus Obe de “Pandemi öncesinde de olan birçok sorun, pandemiyle birlikte sahneye taşınmış oldu. Telafi eğitimlerinde neyi yakalayacağımızı soruyorum. Konseptin bir tarafı daima birebir şeyi yaparak farklı bir sonuç beklemekten ibaret. Pandemiyle birlikte çocukların tecrübesi arttı. Okul dışındaki tecrübeleri fark ettiler. Çocukların kendi öykülerini yazabilmeleri için okulda öğrendiklerini uygulayabileceği bir tertip yaratılmalı. Öğretip imtihana sokarak bir şey elde edemeyiz. Artık okul duvarlarındaki şu kadar başarılıyız, şu sıradayız ya da şunları yaptık üzere pankartlar kaldırılmalı. Onun yerine değişen yer, değişen vakit, değişen kanılar ve değişen gelecek ile birlikte umut yazılmalı” dedi.